Πολύ σοφά και παιδαγωγικά οι πατέρες τοποθέτησαν την εορτή αυτή, την Κυριακή της Σταυροπροσκηνήσεως στη μέση της Σαρακοστής.
Επειδή και εμείς τώρα που περνάμε την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής μοιάζουμε με οδοιπόρους που βαδίζουν έναν σκληρό και μακρινό δρόμο, καθώς είμαστε κουρασμένοι ψάχνουμε ένα δένδρο για να ξαποστάσουμε και να συνεχίσουμε ξανανιωμένοι το υπόλοιπο της οδοιπορίας.
έτσι και εδώ, στον καιρό της νηστείας και στον επίπονο δρόμο της Σαρακοστής, φυτεύτηκε από τους Άγιους Πατέρες σαν ευσκιόφυλλο δένδρο ο ζωηφόρος Σταυρός για να μας ξεκουράσει και να μας κάνει γερούς και ανάλαφρους για τον υπόλοιπο κόπο και αγώνα.
Αυτός ο αγώνας και η υπομονή στις θλίψεις της ζωής θα φέρει μέσα μας και την χαρά της Αναστάσεως.
Πρώτα θα περάσουμε από τον Σταυρό και μετά θα έρθει η Ανάσταση.
Τὸν Σταυρόν Σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα,
καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν.
